tęskonota za kolorowym papierkiem

Kryzys na początku lat 80-tych utrudnił życie obywatelom PRL do tego stopnia, że mieli oni problem nie tylko z kupnem mięsa czy bardziej luksusowych produktów (co akurat było jedną z cech charakterystycznych tej epoki), ale także tak codziennych rzeczy, jak papier toaletowy, podpaski, chusteczki higieniczne... Ubrania i buty było niejednokrotnie ciężko dostać (chyba, że były to RELAXY, ale i z tym bywało rożnie...

Kupienie dobrej czekolady mogło być nie lada wyczynem, szczególnie z tego względu, że wówczas królowały wyroby czekoladopodobne, dziś skryte w nielicznym zakamarkach supermarketów (o ile jeszcze rzeczywiście gdzieś są). Pół biedy, jeśli ktoś miał rodzinę lub znajomy6ch za granicą, który przysyłali paczki z różnymi, często niedostępnymi u nas towarami: owocami południowymi (pomarańcze naprawdę ciężko było dostać), słodyczami (te zachodnie czekolady... mmm), napojami w puszkach (to był szał!!! napój w puszce!!!) , kosmetykami (innymi niż perfumy "Być może" i dezodorant "Derby"). A teraz uwaga - szokująca prawda: czasem dekorowało się swoje pokoje tymi kolorowymi opakowaniami, które tak bardzo różniły się od szarego papieru, w który kiedyś opakowywano u nas produkty. Ogólnie rzecz biorąc, opakowania dostępnych u nas rzeczy nie były tak efektowne i zachęcające. Bo po co, skoro reklamy praktycznie nie istniały...
Z tego dekorowania pokojów można się dziś śmiać, ale sama pamiętam dobrze kolekcję papierków po belgijskich czekoladach, które miała moja kuzynka, a jej starsza siostra - kolekcję pudełek po papierosach - "Camelach", "Monte Carlo" i innych, tak rożnych i piękniejszych niż "Nordy" czy "Klubowe" i brrr... "Sporty" (niejeden uczeń został z nimi wyciągnięty za ucho przez nauczyciela z krzaków w pierwszy dzień wiosny). A poniżej - guma "Donald". Żuliście?

... i Polo-cocta (polski odpowiednik symbolu zgniłego kapitalizmu - Coca Coli)